Het plan

Nog een week en de trip gaat beginnen. We zullen bijna een halfjaar weg zijn en zullen meerdere landen bezoeken. Het grootste gedeelte van de tijd zijn we op de Filipijnen waar we moeten werken aan het afstudeeronderzoek. Bijna alles is nu geregeld. Van contactpersonen op de Filipijnen tot onderhuurders voor ons huis.

We hopen 17 februari te vliegen naar de hoofdstad van Thailand: Bangkok. We zullen daar een paar dagen verblijven en vliegen dan door naar de Filipijnen, waar het echte werk begint. Maria zal hier haar afstudeeronderzoek doen terwijl Jelte haar helpt en af en toe werkt voor de Wereldschool. We zullen op meerdere locaties in het land verblijven en verschillende sanitatieprojecten bezoeken voor het afstudeeronderzoek.

Zo willen we Palawan bezoeken. Deze eilandengroep ligt vrij ver ten westen van de andere eilanden van de Filipijnen en staat bekend om zijn paradijselijke stranden. We gaan hier op bezoek bij een ecologisch sanitatie project voor de scriptie en natuurlijk genieten van het natuurschoon.

De Filipijnen is een eilandengroep met veel vulkanisme. Een van de mooiste vulkanen ter wereld is Mt Mayon. Deze vulkaan stond de afgelopen maanden veel in het nieuws omdat de vulkaan op het punt van uitbarsten heeft gestaan.

Veel mensen in de omgeving moesten noodgedwongen hun woning verlaten om kerst en oud en nieuw elders te vieren. Vooralsnog is de vulkaan niet uitgebarsten. Het alarm niveau is naar beneden geschroefd en de mensen zijn weer thuis. Het is afwachten op verder nieuws..

Mt Mayon is zo'n bijzondere vulkaan omdat de vorm een bijna perfecte kegel is. De vulkaan is bijna 2500 meter hoog en te midden van de rijstterrassen moet het een prachtig plaatje zijn. We zijn benieuwd..

Natuurlijk heeft de Filipijnen nog veel meer te bieden. We zullen deze website gebruiken om te vertellen wat we zoal zullen zien in het land.

Na de Filipijnen gaan we in juni met het vliegtuig naar China. En daarbij zeggen we het vliegtuig vaarwel voor de rest van de trip. Vanaf dan wordt het uren, dagen en weken in de trein zitten. Gelukkig gaan we niet in één zucht naar Nederland maar nemen we hier ruim de tijd voor. We zullen naar alle waarschijnlijkheid vliegen op Hongkong. Hongkong is nog niet zo lang Chinees. Pas in 1997 heeft Groot Brittannië afstand gedaan van de tot dan toe Britse kolonie. Sindsdien kent China twee politieke systemen. Op het vasteland van China is het communistische systeem van toepassing maar op de eilanden van Hongkong is het door de Engelsen opgebouwde kapitalistische systeem nog altijd van toepassing. Het systeem van Hongkong leverde zoveel geld op dat het westerse systeem hier bleef gehandhaafd.

Na Hongkong gaan we met de nachttrein naar Guillin. Guillin staat internationaal bekend om zijn prachtige karstlandschap.

Het karstlandschap wordt gevormd door een bijzondere manier van verwering. In de meeste gevallen verweren gebergten en rotsen door beweging van water, wind of ijs. De bergen brokkelen door die beweging langzaam af. Bij karst is dit niet het geval. Hier is sprake van chemische verwering. De zuurgraad van regenwater is hoger dan die van het kalksteen van de bergen. Dit heeft er toe geleid dat in duizenden jaren het regenwater de kalksteen heeft opgelost. Dit heeft bij Guilin geleid tot spectaculaire landschappen. De overgebleven karst rotsen staan als honderden meters hoge torens in het landschap. De combinatie van de chemische verwering met de lokale platentectoniek die het gesteente ook nog eens de lucht in heeft gedrukt maakt dit landschap uniek in de wereld.

Even verderop is een al even bijzonder landschap te vinden. Opnieuw zijn hier hoge torens van gesteente te vinden maar in het geval van Zhangjiajie gaat het om zandsteen. Ook dit verschijnsel is nergens ander op de wereld te vinden.

Ander hoogtepunt van de reis moet Mongolië worden. Vanaf China zullen we per trein door de Gobi woestijn richting de hoofdstad Ulan Batar gaan. De Gobi woestijn is de meest noordelijke woestijn van de wereld. Omdat het op een behoorlijke hoogte boven zeeniveau ligt is het ook niet verstikkend heet. Overdag loopt de temperatuur op naar temperaturen iets boven de dertig graden. De droogte en de onvruchtbare rotsen maken het wel degelijk een echte woestijn inclusief kamelen.

Na de gobiwoestijn komen we snel in meer groene gebieden. De hoofdstad van Mongolië is Ulaanbaatar. Naast de normale stenen huizen bestaat de stad voor een groot gedeelte uit tenten. Veel van de mongolen leiden een nomadisch bestaan en wonen op meerdere plekken in het land afhankelijk van het seizoen.

De Mongolen leven in een zeer zwaar klimaat. Vooral de winters zijn vreselijk koud. Door de grote hoogte en de overheersende ZW winden die in de winter koude lucht aanvoeren kan het hier tot 40 graden vriezen. Gelukkig zijn wij er in de zomer wanneer de temperatuur in de hoofdstad een aangename 25-30 graden is. Op 20 juli (pin ons er niet op vast) vervolgen we onze reis door Siberië naar Moskou. Dit duurt 4 dagen en we moeten vier keer ons horloge op een andere tijdzone instellen. In Moskou worden we op gevangen door een oude bekende. Hoe we na Moskou verder reizen is nog onzeker. Waarschijnlijk gaan we via Oekraïne weer terug. Dat is een kleine omweg maar het scheelt weer een visum aanvragen voor Wit-Rusland.

Dit is onze reis in een notendop. Er kan natuurlijk nog het een en ander anders uitpakken. Onderweg moeten we nog diverse visa aanvragen en we weten niet precies hoe makkelijk dat gaat. We proberen eind juli of begin augustus weer terug te zijn in Nederland.