Zoals een enthousiast fotograaf ooit zei zeggen beelden meer dan duizend woorden. Dat klopt, maar een uitleg bij wat je ziet is soms ook wel leuk. Bij deze dus een selectie van onze honderden foto's met een uitleg wat je ziet.

Hier zie je het afscheid in San Fernando La Union. Zoals vaak gaat alles hier zeer officieel. Zo ook ons afscheid. We zijn er maar een paar week geweest maar dat was aan het afscheid niet te merken. Een heel programma met aansluitend borrel werd voor ons georganiseerd. We weten nog steeds niet of het hun om onze speach of de borrel te doen was....

Een kindje werd gedoopt. Reden voor een groot feest. Als blanke buitenlanders worden we in dit land als VIP's behandeld. Zo ook hier. Eten in overvloed en brandy tot we geen pap meer konden zeggen. Voor in de zaal zagen we de herkomst van al dat lekker eten. Pontificaal op tafel staarden deze twee schatjes ons feestmaal aan...

De volgende avond waren we te gast bij een miss verkiezing. In dit geval ging het om de kleine meisjes. Wederom kregen we een VIP plek en Maria werd gevraagd om een award uit te reiken aan het meisje die het mooist was in avondjurk. Let ook even op de uber toeristische outfit van Maria die dit graag even iets eerder had gehoord. De puppies van onze host John hadden net nog even op haar broek gepoept voordat we naar de missverkiezing gingen. Maar dat is waarschijnlijk vanaf dit standpunt net niet te zien....

Zomaar een familie blije Filipino's. Bij een waterval kwamen we deze familie tegen. We hebben wel 10 keer moeten poseren voor foto's. Ze vonden het fantastisch dat we er waren. We konden mee eten en kregen veel alcohol. Op deze foto zie je dat de Filipino's ook wel van een drankje houden. Wat een hartelijkheid...

Mt Mayon vanuit het vliegtuig. Nu is pas goed te zien hoe groot de vulkaan is. Het duurt echt even voordat je hoger bent dan de top.

Verassing! De bus is stuk. Of toch niet? waarom staan we dan al een half uur stil? Oh hij is toch stuk! Dus we moeten overstappen? Lekkere communicatie zeg! Dan maar overstappen op de krakkemikkige jeepney. Na een half uur was alle rijst, bananen en hanen overgeladen. Maar de Jeepney is veel kleinder dan de bus. Dan maar met de helft van de mensen op het dak. Ging prima totdat de jeepney ook een lekke band kreeg.. Weer een halfuur wachten...

Een mooie zonsondergang op het mooie Palawan. Als je nog eens naar een paradijsje wilt dan is Palawan een goeie aanrader.

Hier hangt Maria in een hangmatje op een verlaten strandje. Vlak na dit shot probeerde Jelte er ook in te klimmen. Maar de boom trok dit niet en de halve boom knakte met veel lawaai af en denderde met Nederlanders en al het water in. Ecotoerisme pur sang!

Hier zie je zomaar een foto van Palawan. Het is schitterend. In het water zie je koraal en een diepe afgrond. Hier zagen we twee zeeschildpadden tussen de duizenden vissen.

Dit bootje heeft ons de hele dag rond gevaren. Het is het mooiste gebied dat we ooit bezocht hebben. Zo ziet het er boven water uit en straks zie je hoe het onder water uit ziet. Op de heenreis werden trouwens 5 tonijnen gevangen die we goed konden gebruiken voor de lunch. Heerlijk vers na 20 minuten op de grill!

Deze vissen hebben we heel vaak gezien. Deze foto is genomen door een van de mensen die met ons mee gingen op de boot. Ze hadden een onderwaterhuis voor hun camera. Het koraal op Palawan is echter niet zo mooi als op andere plekken die we bezocht hebben. In het verleden werd er veel gebruik gemaakt van dynamiet om te vissen. De explosies zorgden ervoor dat de vissen dood gingen en gingen drijven. Maar het koraal werd er bijna onherstelbaar door beschadigd. Gelukkig komt het koraal op sommige plekken langzaam terug maar het duurt jaren voordat het zich volledig herstelt. Het koraal is dus niet optimaal op Palawan maar het aantal vissen en de helderheid van het water is voor ons nog onovertroffen!

Nemo is echt niet zo moeilijk te vinden als dat ze wel eens beweren. Hier zie je pa voor de amanomy, anamony, ananamony. (Koos begrijpt dit grapje)

Gerhard de Gekko. Gerhard woont bij ons in de kamer. Het is een held. Zo lang Gerhard er is hoeven we nooit meer bang te zijn voor muggen en kakkerlakken. Gekko's komen in twee soorten. De kleine eten muggen en lopen op het plafond. De grote zoals deze (plusminus 25 cm) lopen vooral op de muur. Je hoort ze vaker dan dat je ze ziet. Vooral 's nachts "Geko! Geko!" Dan weet je dat Gerhard in de buurt is.

In Nederland zie je wel eens een volle bus voorbij rijden. In de Filipijnen bestaan volle bussen niet. Er kan altijd nog een bij. Let ook even op de twee geitjes. Deze foto is door Jelte genomen die ook op een bus zat te braden in de zon. Daar waren geen geitjes, maar wel een haan die iedereen uit de slaap hield.

Dat was het voor nu. Nog even op de Filipijnen en dan begint de grote terugreis. Eerst naar Hongkong en dan door heel China richting Mongolië. Daar een paar weken en dan door Rusland richting Europa. We hopen dat we alle visa en treintickets zonder al te veel moeite kunnen krijgen. Wordt vervolgd!