Manila

Daar zit ik dan. In het centrum van de hoofdstad Manila. Een stad met 11 miljoen inwoners waarvan velen onder de armoede grens leven. Als ik uit het raam voor me kijk dan zie ik twee werelden. Kijk ik naar beneden dan zie ik het leven op de straat. Mensen hangen wat, slapen wat, bedelen wat. Venters proberen van alles te verkopen. Zonnebrillen, nep-rolexen, gitaren en biljartkeus. Zit hier al een paar uur naar buiten te staren maar heb nog geen enkele transactie bij wat voor venter dan ook gespot. Maar schijnbaar hebben de venters er wel vertrouwen in want we hoeven maar een stap buiten de deur te zetten en met hetzelfde enthousiasme als de vorige drie keer komt de gitaarman weer op ons af. “Nee sorry ook vandaag hoeven we geen gitaar”. Er rijden Jeepneys voorbij met het lawaai van een staaljager. Men wordt er niet wakker van.

Met een zekere regelmaat komt er een dikke, oude blanke man voorbij met aan zijn hand een jonge, knappe Filipina. Die vallen bij bosjes voor blanke mannen. Niet omdat die zo ontzettend veel leuker zijn dan de Filipijnse mannen maar natuurlijk om hun geld. Veel filipina’s proberen via zo’n knakker aan de armoede te ontsnappen. Het is een triest gezicht. Al die blanke kerels kunnen in hun land natuurlijk geen vrouw vinden. Niet zo gek ook, we hebben een paar van die oude kerels gesproken en ze zijn allemaal niet van de meest charmante lieden. Het zijn nogal van die zelfingenomen types die zomaar een half uur lullen zonder ook maar een vraag te stellen wat wij hier komen doen. Volgens mij zijn het ook nog allemaal alcoholisten. Maar generaliseren mag niet dus maken we vaak een praatje voordat ons vooroordeel weer wordt bevestigd.

Kijk ik naar boven dan zie ik de andere wereld. Ik zie hoge wolkenkrabbers, reclame van McDonalds en de Starbucks. Boven op die flat daar links wuiven palmbomen in de wind. Ik kan het hier vandaan niet zien maar ik verwacht dat er een mooi zwembadje tussen die palmbomen ligt verstopt. De shoppingmall waar we in twee dagen al drie keer zijn geweest is net niet zichtbaar vanaf hier. De armoede van de straat staat in schril contrast met de luxe en weelde binnen de mall. Alles wat je in Nederland kunt kopen kun je daar vinden. En alle viezigheid, stank en hitte die je hier benden op straat vindt, vind je niet binnen die mall. Daar glimt alles en ruikt het naar bloemetjes of lekker eten. De aircon verschaft een behagelijk klimaat en overal is gratis Wifi. De armoede en de rijdom in Manila liggen ontzettend dicht bij elkaar.

Kijk ik recht voor me uit dan zie ik nog een wereld. Op mijn laptopscherm zie ik tientallen proefwerken van mijn leerlingen in Lelystad die nog op mijn commentaar liggen te wachten. Er kruipt een mier over het scherm van mijn laptop en een kakkerlak over mijn teen. Ik ben duidelijk in een ontwikkelingsland. Genoeg geluld, maar weer aan de slag. Proefwerken nakijken!

Jelte